അയലത്തെ ടിബറ്റിലേക്ക്

               ഒരു വീടുണ്ട്.. അനാഥരായവരെ സനാഥരാക്കുന്ന വീട്. ആ വീടിന് ഒരു പേരുണ്ട്, ഭാരതം. അതെ, ഒരു ജനതയെ സ്വന്തം ഭൂമിയിൽ നിന്നും അന്യനാക്കപ്പെട്ടപ്പോൾ അരികിൽ താങ്ങും തണലുമായി നിന്ന നമ്മുടെ രാജ്യത്തിന്റെയും ആ തണലിൽ  വളർന്ന ഒരു ജനതയുടെയും കഥ.1959 ലും 60 കളിലുമായി ടിബറ്റിൽ നിന്നും അഭയാർഥികളായി എത്തിയവർക്ക് ഹിമാചൽ പ്രദേശിലെ ധർമശാലയും കർണാടകയിൽ മൈസൂർ ജില്ലയിൽ  ബൈലകുപ്പയിലും അഭയം     പ്രാപിചു.കാലത്തിനൊപ്പം സഞ്ചരിച്ചവര്‍ അവിടം ഒരു മിനി ടിബറ്റ് ആക്കി മാറ്റിയിട്ടുണ്ട്. 1961 ലാങ്സുങ് സാംപോളിങ് എന്ന ആചാര്യൻ സ്ഥാപിച്ചതും 1969 ഡിക്കി ലാർസയ് എന്നിവർ സ്ഥാപിച്ചതും ഉള്‍പ്പെടെ നാം ഇന്ന് കാണുന്ന കുശാൽനഗർ ഉൾപെടുന്ന 12 ച.കി.മി ഉള്ള ബൈലകുലപ്പെ ഇന്ത്യയിലെ വലിയ രണ്ടാമത്തെ ടിബറ്റന്‍ സെറ്റിൽമെന്റ് ആയി മാറിയിരിക്കുന്നു. 

 

                  മൈസൂരിൽ നിന്ന് കാറിൽ നേരെ പോയത് ഗോൾഡൻ ടെംപിൾ എന്ന് പറയുന്ന ബുദ്ധ ക്ഷേത്രത്തിലാണ്.  കൂർഗിലേക് പോകുന്ന വഴി കാണാൻ ഉള്ളതാ എന്ന് പറഞ്ഞാണ് ഡ്രൈവർ വണ്ടി N H ൽ നിന്നും തിരിച്ചത്. പോകുന്ന സ്ഥലം ഏതാന്ന് അറിയാൻ ഗൂഗിൾ ചെയ്‌തപ്പോൾ ആണ് കാര്യങ്ങൾ പിടികിട്ടിയത്. ടിബറ്റൻ ചരിത്രം പറഞ്ഞപ്പോൾ കൂടെയുള്ള സുരേന്ദ്രൻ സാറിനും ബിൻഷാദിനും ആവേശവും koodi.പതിയെ വഴികളും ചുറ്റുപാടും മാറി തുടങ്ങി.ചെറിയ ചാറ്റൽ മഴ കാര്യമാക്കാതെ ഗ്ലാസ്‌ താഴ്ത്തി തന്നെ കാഴ്ചകൾ കണ്ടു. ടയറുരുളും തോറും ഞങ്ങൾ വേറെ ഒരു രാജ്യത്തെ എത്തിപെടുന്ന പോലെ. ഓടിട്ട വീടുകളും വീടുകളിലും റോഡിനരികിലും ഒക്കെ ഉള്ള പല നിറത്തിൽ അക്ഷരങ്ങൾ എഴുതിയ  ടിബറ്റൻ കൊടികൾ.ചെറിയ പച്ചപ്പുള്ള കുന്നുകളും ബൈക്കും ഓട്ടോയും ഒട്ടിക്കുന്ന ടിബറ്റൻ ചങ്ങായിമാരും കണ്ടു പോകുമ്പോൾ പതിയെ ഗോൾഡൻ ടെംപിൾ എന്ന് നമ്മൾ വിളിക്കുന്ന നംഡ്രോളിങ് മൊണാസ്ട്രി എത്തി.കാർ ഒതുക്കി പതിയെ ടിബറ്റൻ രീതിയിലെ മതിലും വലിയ ഗേറ്റ് കടന്ന് ഉള്ളിൽ കയറി. കല്ലുകൾ വിരിച്ച തുറസായ സ്ഥലം രണ്ടു വശങ്ങളിലുമായി ആശ്രമം കെട്ടിടം. അതിനിടയിലൂടെയാണ് അമ്പലത്തിലേക്കുള്ള വഴി. ഉള്ളിൽ കയറിയപ്പോൾ തന്നെ സന്യാസിമാർ നടത്തുന്ന ടിബറ്റൻ സാധനങ്ങൾ വിൽക്കുന്ന കട. കയറി വില ഒക്കെ ചോദിച്ചു. കടയിലെ കുട്ടി ലാമക്ക് അത് വിൽക്കാൻ ഉള്ള താല്പര്യം ഇല്ലാത്ത പോലെ. അപ്പോളാണ് ഞാൻ ശ്രദ്ധിച്ചത് എനിക്ക് ചുറ്റും ഉള്ള എല്ലാപേരും മലയാളികൾ ആണ്. വടക്കൻ കേരളത്തിലുള്ളവരുടെ ഏറ്റവും വലിയ ടൂറിസ്റ്റ് സ്പോട്ട് മൈസൂർ കൂർഗ് ആയി മാറി. ഞാൻ കടയിൽ നിന്നും അമ്പലത്തിലേക്ക് നടന്നു വലിയ അമ്പലം നടപ്പാത യിൽ നിന്നും തന്നെ കാണാം സ്വർണവർണത്തിൽ തീർത്ത മൂന്ന് നിലയിൽ ടിബറ്റൻ രീതിയിലെ അമ്പലം. നടപ്പാതയുടെ  ഇരുവശത്തും സന്യാസികൾ താമസിക്കുന്ന കെട്ടിടങ്ങൾ എന്ന് തോന്നുന്നു. യോദ്ധ സിനിമയിലെ ലാമമാരെ അനുസ്മരിപ്പിക്കുന്ന ചെറുതും വലുതുമായ സന്യാസിമാർ.

 
                            അമ്പലത്തിൽ ഉള്ളിൽ സ്വർണത്തിൽ ഉള്ള ബുദ്ധഭഗവനും മറ്റ് രണ്ടു ആചാര്യന്മാരുടെയും സ്വർണ പ്രതിമകൾ. ധരാളം ലാമമാർ മന്ത്രജപം നടത്തുന്നു. മുന്നില്ലേ ഗ്രന്ഥം നോക്കി മുന്നിലെ പീഠത്തിൽ ചെറിയ ദണ്ഡുകൊണ്ട് താളത്തിൽ കൂട്ടികൊണ്ട് വലിയ ഡ്രം താളത്തിനൊപ്പം അവർ ജപം തുടരുന്നു. അമ്പലത്തിൽ ഉള്ളിൽ മുഴുവൻ ചുവർ ചിത്രങ്ങളാണ്. പല വീരന്മാരുടെയും സിദന്മാരുടെയും വ്യാളികളുടെയും ഒക്കെ ചിത്രങ്ങൾ. പിന്നെ ടൂറിസ്റ്റുകൾ പലരും സെൽഫി തിരക്കിലാണ്. ഇത്തരം സ്ഥാലങ്ങളിലെ തനിമ ആസ്വദിക്കാതെ മൊബൈൽ മുഴുകുന്ന യുക്തി എനിക്ക് മനസിലാകുന്നില്ല. ഞങ്ങൾ വന്നത് ക്ഷേത്രം 'ലോസാർ ഉത്സവം 'ആഘോഷിക്കുവാനുള്ള ഒരുക്കത്തിലായിരുന്നു.പുറത്തെ ഉദ്യാനവും ചെറിയ ഒരു ക്ഷേത്രവും ആശ്രമം മാതൃകയും ഒക്കെ കണ്ട് പുറത്താക്കിറങ്ങുമ്പോൾ എന്റെ കൂടെ ഉള്ള ബിൻഷാദ് കാണുന്നില്ല. ഞങ്ങളെ വിളിക്കാതെ വിരുതൻ കുറെ കുട്ടി ലാമാമാരോടൊപ്പം ഫോട്ടോ എടുത്തു.

കാഴ്ചകൾ ഒക്കെ കണ്ട് പതിയെ പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ അതാ ബുള്ളറ്റിൽ ഒരു സന്യാസി വരുന്നു. പരിചയപെട്ടു. ചായ കുടിയോടൊപ്പം വിശേഷങ്ങൾ ചോദിച്ചറിഞ്ഞു. ഇംഗ്ലീഷ് ആണ്
സംസാരം. വീടുകളിൽ മറ്റും ഉള്ള മെറൂൺ മഞ്ഞ കൊടികളും അക്ഷരങ്ങളും എന്താ എന്ന ചോദ്യത്തിന്  അത് ഞങ്ങളുടെ വിശ്വാസമാണെന്നും ആ കൊടികളും അതിൽ ഉള്ള മന്ത്രങ്ങളും കാറ്റ് ഉള്ളിടത്തെ കെട്ടാറുള്ളുവെന്നും അവ കാറ്റിൽ പറക്കുമ്പോൾ അതിലെ മന്ത്ര ശക്തി നാട്ടിൽ പാരക്കുമെന്നും ദുഷ്ട ശക്‌തികൾ ഒഴിയും എന്നും എല്ലാവർക്കും ഐശ്വര്യവുംസമൃദിക്കുമായിട്ടാണ് എന്നും പറഞ്ഞു തന്നു. അങ്ങനെ  വളരെകാലമായ ഒരു സംശയം തീർക്കാൻ സാധിച്ചു. ഏതായാലും ചായ കുടിയും കഴിഞ്ഞു തിരികെ വണ്ടിയിൽ കയറുമ്പോൾ സ്വന്തം നാട്ടിൽ നിന്നും പ്രാണരക്ഷാർഥം തിരസ്‌കാരിക്കപെട്ട ഒരു ജനതയെ അല്ല ഞാൻ കണ്ടത്,മറിച്ച്  സ്വന്തം വിശ്വാസങ്ങളെ മുറുക്കെ ഇച്ഛശക്തിയോടെ കെട്ടിപ്പടുത്ത  ആ സംസ്കാരം   മനുഷ്യരാശിക്ക് എന്നും പ്രതീക്ഷ പകരുന്നതാണ്.